Bir zamanlar tekstilde fırtınalar gibi esen Akdeniz tekstilin Basmane’deki yerini
bilmeyen yoktur. Koskocaman, devasa yapılarda bir zamanlar dünyanın dört bir yanına ülkemizin tekstil ürünleri üretiliyor, ihracatı yapılıyordu. Tekstil pazarındaki payımızın düşmesi, konulan kotalar, son yıllarda Çin mallarının egemenliği ülkemizdeki üreticileri olumsuz olarak etkiledi. Tekstilin devleri ayakta kalsa da üretimlerini kıstılar. Ticaret yaptıkları ülke sayılarını azalttılar. Akdeniz tekstil de bunlardan biri.
Akdeniz Tekstilin devasa yapıları, hangarları güzel bir amaç uğruna kullanılıyor. Yıllar önce ressam Şeref Bigalı’ya sanat atölyesi olarak verilen koca taş binalar, yine aynı amaca hizmet ediyor. Resim çalışmalarına ayrılan binalarda sanatın incelikleri konuşuluyor, tartışılıyor, tuvallerde renklerden gökkuşakları oluşuyor. Tuvallerde renkler canlanıyor, sanat çiçek açıyor her fırça sallayışta. Bir zamanlar tekstil tasarımlarının yapıldığı binalarda, sanat tasarımların yapılması binaların da yüzünün gülmesine neden oluyor.
9 Eylül Üniversitesi Resim Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Bedri Karayağmurlar, resim kurslarında onlarca resim sevdalısına sanatın inceliklerini öğretiyor. Şeref Bigalı Atölyesindeki kursa gelenlerin hepsi de çok istekli. Taş binanın duvarları yaptıkları resimlerle donanmış. Yıllarını buraya adamış, birçok sanatçı yetiştirmiş Şeref Bigalı’nın da resimleri, fotoğrafları süslüyor duvarları. Ressam Bedri Karayağmurlar, her yönüyle tam bir sanat merkezi. Çizmek istemeyene bile ilham veriyor. Burada çalışmaktan dolayı çok mutluyum. Kursa gelen dostlarımızda da aynı havayı yakalamak beni daha bir mutlu kılıyor. Burayı sanat ve bir hobi merkezine çeviren Nukhet Anadol Tatari’ye teşekkürleri bir değil, bin borç biliyorum. Nukhet hanım da sanatın içinden gelmesi başka bir şansımız. Fotoğrafçılıktan takı tasarımcılığına dek birçok alanda yapıtlar veriyor, diyor.
Cuma günlerini iple çekiyorum çoğu zaman. Bedri ağabey o günler o atölyeye gidiyor. Orada çalışıyor. Sanatının en güzel, en özgün yapıtlarını orada veriyor. Aynı zamanda resme meraklılar da geliyor. Bir dostluk havası içinde gerçekleşen çalışmalar beni de mutlu ediyor. Öğleyin ortaklaşa yemekler yapılıyor. Yemeğin dışında, oradaki şakalar, nükteleri hiçbir şeye değişemiyorum. Bazen modellik de yapıyorum. Hele bir otur, dediler mi, onun devamı geliyor. Bir tablo çıkıveriyor karşıma. Bedri ağabey takılmadan edemiyor: Çizgi çekemiyorsun, hiç olmazsa model ol, burada boş oturanın yeri yok…
Kolejden öğrencimiz Ceylan da buranın müdavimlerinden. Sürekli bir şeyler çiziyor. Yeni işlerin peşinde koşuyor. Eski öğrencimize modellik yapmak da bir başka güzellik olarak çıkıyor karşıma. Oraya gelen dostların hepsi de birer Monet, birer İbrahim <Çallı gibi geliyor bana. Orada çalışanlar bu gücü usta bir ressamdan Şeref Bigalı’dan, bir de onlara yol gösteren Bedri Karayağmurlar’dan alıyorlar…
Atölyenin ilgi çeken bir başka yanı da kedileri. Tuvaller arasında dolaşıyorlar. Uyudular mı, kısa sürede çiziliyor resimleri. Model oluveriyorlar farkında olmadan. Kedileri çok sevdiğimden yanımdan ayrılmıyorlar.
Televizyonda kitap tanıtıyordum. İki programın tanıtımını Akdeniz Tekstil’de yaptım. İzleyenlere göre en güzel çekimler, en güzel tanıtımlar orada yapılmış. Sanat kokan, sanatla yoğrulan bir yerde de başka ir şey beklenemezdi…
Sanata ve sanatçıya bitmez, tükenmez sevgi ve saygıyla…
