Yazar: Yasemin Koçak Tezel

Yaşamlarımıza aktif olarak dahil olduğumuzu hissedemiyoruz. Yaşam dediğimiz şey, içine girmeden, kenardan göz ucuyla izlediğimiz bir şey haline geldi. Bize ne zaman, nasıl, neyle

Tüm yaşam, insanları okumaktan kendimizi okumaya, keşfetmeye getirmek istiyor sanki. Çünkü bir insanda bir şeyi görebilmenin tek yolu, o insanla aynı niteliğe sahip olmak.

  Biz insanlar, kendimizi tüm yaÅŸamımız boyunca başımıza gelenlerin maÄŸdurları olma rolüne fazla kaptırdık. Tam da doÄŸanın yasalarını bilmeyenlerin yapacağı ÅŸeyi yaptık ve her

Sen bakma onlara güzel varlık, onlar asıl güzelliğin nerden geldiğini, onunla kıyafetlenme, tüm hücrelerimizi hakikatle giydirme şansımızın olduğunu bilmiyor. Onlar, çok ama çok kirli

Tüm insanlık tarihine işlenmiş olan karanlık ve aydınlığın, iyi ve kötünün savaşı kendi dışımızda değilmiş meğer. Bu her birimizin her an içine doğduğu amansız

Küçük bir kız çocuğuyum. Giysi dolabının önünde durup, hoşuma giden tüm kıyafetleri birer birer deniyorum. İçinde iyi hissettiğim bir kıyafeti seçip, annemin rujlarından sürüyorum

  Saklananlar dünyasında, saklı olanı aramak ne zormuÅŸ! Baktığın her gözde duvara çarpmak, duvardan duvara çığlık atmak, sesin, nefesin kesildiÄŸinde bile, bir nefes olsun

Sabahın köründe kalktın. Önce yaşadığın hayata bir güzel küfrettin, sonra da her zaman olduğu gibi o hayatın nimetlerinden yararlanma savaşına kendini hazırlamaya başladın. Ayılmak

İnsan her şeyi anladığını, gördüğünü, hissettiğini sanıp, bu meseleleri paketleyip, hayatın halledilmiş işler rafına koyduktan hemen sonra anlıyor ki ne bir şey görmüş ne

Bilgeler içine doğduğumuz ‘bu dünya’ denen koşulu yıllardır, belki de yüzyıllardır çalışıyor. Çalışıyorlar, çünkü bu dünyanın üzerinde başka dünyaların, üst dünyaların olduğuna inanıyorlar. Aynı