Kendini Gerçekleştirme, kişinin potansiyelini ve becerilerini tam olarak fark etmesi, bunları en üst düzeyde geliştirmesi, hayatı tam olarak yaşaması, hayattan zevk almasıdır.
Kendini Gerçekleştirme, bireyde yaratılmış olan her ne varsa, onların amaçlarına uygun bir şekilde doğru bir biçimde içsel olarak gerçekleşmesi ve büyümesidir.
Kendini gerçekleştirme sürecine giren insanların, ortalama insanlardan daha farklı özellikler taşıdığı bilinmektedir. Bu insanlar psikolojik açıdan sağlıklıdırlar. Dengeli ruh hali, problem çözme odaklı, pozitif iletişim sahibi neredeyse “mükemmel” bir karakterin etrafını çizmiş oluruz.
“Kazananlar odaklanır, kaybedenler dağılır.” Bu gerçekten doğrudur. Amaç duygusu insanı, enerjiyle, ne istediğini bilen enerjiyle doldurur. Bu gerçekten de çok güzel bir şeydir.
Hadi o halde kahve tadında Harry Bernstein’ın hikayesini okuyalım.
Harry 93 yaşındaydı. Karısı, daha yeni lösemiden ölmüştü ve Harry hayata nasıl devam edebileceğini bilmiyordu; çünkü öncesinde amacı karısına bakmak, onunla olmak ve onun mutluluğunu sağlamaktı. Bu yüzden birdenbire, 93 yaşında amacı ayaklarının altından kayıp gitti. Uyandığında, artık yaşamak için enerjisi kalmamıştı.
Bu depresyondur. Harry depresyondaydı, “Aman neye yarar? Niye zahmet edeyim? Niye devam edeyim ki?” diye kendine sorardı, depresyonun bütün anlamı budur : Yapacak bir şeyim yok. Heyecan duyacağım ya da beni şevke getirecek hiçbir şey yok. Bu yüzden bütün dikkatim tekrar kişiliğimde… Bende… Duygularımda… Ne hissettiğim, ne düşündüğümde ve üzüntümde. Tüm düşüncelerim üzüntüm, vicdan azabım ve pişmanlığımda, dikkatim tamamen kendime yönelmiş durumdadır.
Ancak, Harry Bernstein bu dünyanın içinde uzun süre sıkışıp kalmadı. Zihni, kişiliğinden amaca yöneldiği anda bedeni depresyondan çıktı.
Sıra dışı bir şey yaptı; ama ona neyin esin kaynağı olduğunu pek bilmiyoruz. Zihin değiştiğinde ruh içeri girecek bir yol bulur. Leonard Cohen’in şarkısında söylediği gibi, “Her şeyde bir çatlak vardır, ışık oradan girer.”
Yeterki iste!
