Yazar: Gündoğdu Yıldırım

Ne çok şehir gezdim ne de şehirlerle ilgili çok bilgim vardır. Gittiğim, gördüğüm şehir sayısı sınırlıdır. Neden çok şehir gezmediğimle ilgili kendi içimde de

  “Komşuda pişer, bize de düşer.” sözünü hepiniz bilirsiniz. Söz ne kadar içinde birçok anlam barındırsa da komşuluğun ne kadar çok önem arz ettiğini

“Neler oluyor hayatta Bir de şu rüya gerçek olsa olsa Sabah olup uyanınca Her şey yine aynı kalsa” Son zamanlarda kafayı belgesellere taktım, özellikle

    İster insan, ister toplum, ister devlet olsun hiç fark etmez; bir güç, kudret, huzur olsun isteniyorsa bilginin temel ilke olması gerekir. Bilgi

İnsanlar bir yol tutturmuşlar, tutturdukları bu yolda yaşayıp gitmeyi doğru buluyorlar. Düşünmek yok, sorgulamak yok! Doğru mu yapıyorum yanlış mı yapıyorum yok! Küçük işler,

Diğer ülkeleri bilemem ama ülkemizin en büyük sorunlarından birisi de iletişim sorunudur. Bu sorun ciddi boyutlara ulaşmış durumdadır. Kimse kimseyi dinlemiyor, dinlemek de istemiyor.

Diğer ülkeleri bilemem ama ülkemizin en büyük sorunlarından birisi de iletişim sorunudur. Bu sorun ciddi boyutlara ulaşmış durumdadır. Kimse kimseyi dinlemiyor, dinlemek de istemiyor.

Hangi konu olursa olsun, işin içine mutlaka bir duygu katıyoruz. Hele bu biraz da ülke meselesi olunca iş tamamen duyguya dönüşüyor. Boşuna değil, duygusal

    Köşe yazımın başlığını koymakta zorlandım. “Nasıl bir başlık olmalı?” diye düşündüm. “Yaprak Dökümü”, Sanatçının Toplumdaki Yeri”, “Sanatçının Değeri”… “Sanatçının Ölümü” sanırsam en

    Ne diyeyim edebiyatın tarihini sanki Ruslar yazmış gibi; neyi okur, neyi beğenirsem altından Rus yazarlar çıkıyor. Takdir etmemek elde değil. Helal olsun