Yazar: Gündoğdu Yıldırım

    İnsanın yaşadığı duygular hep aynı olmaz. Yükselir, alçalır. Kimi zaman mutlu, umutlu, pozitif; kimi zaman mutsuz, umutsuz, negatif… Neden insan diyoruz? İnsanlar

Kasabamızın zaman içinde eriyip köye dönüşmesi hiç iyi olmadı. Neden mi? Kasaba doğumlarla değil ölümlerle anılır hale geldi. Ne zaman bir ölüm gerçekleşse haberi,

Türkiye-İspanya maçı insanların moralini bozmakla kalmadı, Türkiye-Gürcistan maçı sonrası oluşan umudu da yok etti. Deyim yerindeyse tam bir hayal kırıklığı… Umudun tükenişi… Aslına bakarsanız

Bu dünyada edebiyat kadar değerli bir şey olduğuna inanmıyorum, inanmak da istemiyorum. Şunu çok iyi biliyorum: Medeniyetin temeli edebiyat sayesinde atılmıştır. İnsanın insan olma

Ne çok şehir gezdim ne de şehirlerle ilgili çok bilgim vardır. Gittiğim, gördüğüm şehir sayısı sınırlıdır. Neden çok şehir gezmediğimle ilgili kendi içimde de

  “Komşuda pişer, bize de düşer.” sözünü hepiniz bilirsiniz. Söz ne kadar içinde birçok anlam barındırsa da komşuluğun ne kadar çok önem arz ettiğini

“Neler oluyor hayatta Bir de şu rüya gerçek olsa olsa Sabah olup uyanınca Her şey yine aynı kalsa” Son zamanlarda kafayı belgesellere taktım, özellikle

    İster insan, ister toplum, ister devlet olsun hiç fark etmez; bir güç, kudret, huzur olsun isteniyorsa bilginin temel ilke olması gerekir. Bilgi

İnsanlar bir yol tutturmuşlar, tutturdukları bu yolda yaşayıp gitmeyi doğru buluyorlar. Düşünmek yok, sorgulamak yok! Doğru mu yapıyorum yanlış mı yapıyorum yok! Küçük işler,

Diğer ülkeleri bilemem ama ülkemizin en büyük sorunlarından birisi de iletişim sorunudur. Bu sorun ciddi boyutlara ulaşmış durumdadır. Kimse kimseyi dinlemiyor, dinlemek de istemiyor.