Sosyal medya ve kaybolan bir ülke

Ruhsuz bedenler coğrafyasında tüm olumsuzluklar şiddetini arttırarak devam ediyor.

Nesnel koşullar ağırlaşmaya devam ettikçe insanların seçenekleri azaldı. İçimiz kavrulsa da yangınları söndürecek çözümler üretmeliyiz diye düşünüyorum.

Aslında üzüntü duyduğum en önemli konu, insanlarımızın hiçbir şeyi sorgulamadan, her şeyi körü körüne kabul etmesidir. Nasıl bir yaşamdır ki, ormanlar yanıyor ve nasıl yandığını, niçin yandığını kimseler sorgulamıyor. “Ben tek başıma dünyada yaşanan tüm zulümleri, kötülükleri bitiremeyebilirim. Ancak ortak olmamak seçeneğim var.

Tercihimi ondan yana kullanıyorum.” diyerek işin içinden sıyrılabilirsiniz. Ancak durumlar sanıldığından çok daha ciddi. Ölüme hızla yaklaşırken koskoca bir ülke yok olmanın eşiğine gelmek üzere…

Kimse farkında değil…

Edebiyatın, şiirin, sanatın yoldaşlığı iyi de bitmiyor karanlık… Bitmiyor dipsiz karanlık dediğimiz cehalet… Şu sosyal medyaya baktıkça mide bulantılarım artıyor. Kirpi saçları, burnundaki tasması ve elinde rambo bıçağı ile dünyaya meydan okuyan 15 yaşındaki zıpır 245.000 beğeni ve çok sayıda yorum almış.

Aynı yaşlarda göğüslerine silikon taktırıp, “sütyenimi yeni aldım. Çatlayın benden güzeli yok” diyerek caka satan bir sürtük 285.865 beğeni ve sayısız yorum almış. Giydiği ayakkabı numarası, zeka düzeyinden büyük olan bir döl israfı “laiklik yıkılacak” sloganıyla elinde silahı ve uzun sakalıyla görücüye çıkmış… Bilmem kaç beğeni ve yorum almış. Bazı başıboş insanların ağır kelimeler kullanarak kendilerini ifade ettiği sosyal medyanın iç kanama geçirdiğini düşünüyorum. Medya, sosyal medya olalı böyle zulüm görmedi. Neyi beğeneceğiniz? Hangi paylaşıma yorum yazacağız? Bataklığa dönen sosyal medyada ağaç ve orman olmak önemlidir. Gerçi ağaç da olamıyorsun, orman da…. Yakılıyor zaten… Yakılıyoruz… Ülke insanlarının bir bütün olarak ruhsal travma geçirdiğini düşünüyorum. Değişen davranışlar, ilgi alanları ve beğeniler dikkat ederseniz gittikçe insan olma kriterlerinden uzaklaşıyor. Biz insan olmaktan uzaklaşıyoruz… Duyarsızlık, vefasızlık, hadsizlik almış başını gidiyor. Milyonlarca insanın kanıyla, canıyla kurulan bir ülke yok olmak üzere…

Gözlerinizi açın diyorum…

Görün kötülüğü…

Görün şu ihanetleri… Görün şu alçaklığı… Ülke yanıyor… Yok mu söndürecek insanlar?

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir