Erteleme (Sevginin tasarrufu olmaz!)

Bir kişiye karşı duyulan ilgi ile beraber bağlılık duygusuna sevgi denir.

Ancak sevginin oluşabilmesi için zamana ihtiyaç vardır. O kişiyi tanımak, onu anlamak ve nasıl değer verdiğini görmek en önemli kıstaslar içerisinde yer alır. Sevgi maddi karşılık beklemeksizin, ama manevi bir karşılığı olan destek manasına gelir. En önemlisi ise sevgi hayat boyu sürer. İçerisinde bulunduğumuz psiko-sosyo ya da sosyo-ekonomik koşullardan dolayı zaman zaman sevgi ve sevgi türevi olan sözcükleri kullanmayı ihmal ederiz. Sonrasında dövünmeye, keşkeleri peşi peşine sıralamaya başlarız. “Ölmeseydi”, “Yeniden doğsaydım” ya da “Tekrar başlasaydım” gibi sözlerle ertelememeliyiz yaşamımızı. Çünkü ne “Yeniden”i var bu hayatın ne de “Tekrar”ı.

Bu hayatın tek belirgin bir özelliği var: “Yaşadığını yaşar, gerisini öldürürsün.”

O halde kahve tadında ve sevgi kıvamında öykümüzü okuyalım:

Rahip mezarlıktaki işini bitirmek üzereydi. O anda elli yıllık karısını kaybeden 78 yaşındaki adam : “Onu ne kadar çok sevdim .” diyerek çığlık çığlığa ağlamaya başlamıştı. Yaşlı adamın yaşlı sesi törenin asil sessizliğini bozmuştu. Mezar başındaki diğer aile bireyleri ve dostlar şok olmuşlardı, utanç içindeydiler. Yetişkin çocukları alı al moru mor babalarını yatıştırmaya çalıştılar : “Tamam, baba. Seni anlıyoruz .” Yaşlı adam gözlerini dikmiş kazılan mezara yavaş yavaş inen tabuta bakıyordu…

Rahip törene devam etti. Törenin sonunda, aile bireylerini ölüm töreninin kapanışı olarak tabutun üstüne toprak atmaya çağırdı. Yaşlı adam hariç hepsi sırayla toprak attılar. Yaşlı adam hala : “Onu ne kadar çok sevdim” diye sesli sesli konuşuyordu. Kızı ve iki oğlu konuşmasını engellemek istediler, ama o devam etti , “Onu sevmiştim !”

Kalabalık mezarlığı terk etmeye hazırlanırken, yaşlı adam gitmemekte direniyordu. Gözlerini mezara dikmiş bakıyordu. Rahip yaklaştı : “Kendinizi nasıl hissettiğinizi biliyorum, ama gitme zamanı geldi. Buradan ayrılmalı ve kendimizi hayatın akışına bırakmalıyız .” dedi.

Yaşlı adam çaresizlik içinde bir kez daha “Onu ne kadar çok sevdim .”diyerek söylendi. “Beni anlamıyorsunuz ,” dedi rahibe “ama ben bunu ona sadece bir kere söyleyebildim .”

Sevgi insanlara verdiğiniz sürece sevgidir…

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir