HABER MERKEZİ
Defne ilçesinde bulunan, Yunan mitolojisinde “Su perisi” Daphne’nin gözyaşları olduğuna inanılan Harbiye Şelalesi manzarasıyla göz kamaştırıyor.
Yeşilin her tonunun hâkim olduğu Harbiye şelaleleri özelikle hafta sonları ziyaretçi akınına uğruyor. Ayrıca doğal güzelliğinin yanı sıra ziyaretçileri en çok mitolojik hikayesi büyülüyor.
Şehrin şantiye görüntüsünden ve tozundan uzaklaşarak doğada nefes almak isteyen vatandaşlar, Defne ilçesindeki Harbiye Şelalesi’nin yeşillikleri arasında serinliyor. Yunan mitolojisinde “su perisi” Daphne’nin gözyaşları olduğuna inanılan şelaleye gelenler hem yeşil çevreyi fotoğraflıyor hem de altından serin suyun geçtiği alanlarda zaman geçiriyorlar.
Şehir merkezine 7-8 kilometre uzaklıkta olan şelaleler Güney kısmından çıkan kaynakları ile şelaleyi tamamlarken devamı Asi Nehri’ne dökülüyor. Uzun inişli ve toprak yola sahip olan şelaleler her mevsim serin kalıyor. İnişlerde sağ ve sol kısımlarda hediyelik eşya, doğal taşlar ve ipek şal satıcıları bulunuyor.
Harbiye esnafı, Appollon ve Daphne hikâyesini şöyle anlatıyor: “Apollon, Daphne’yi burada görüp çok beğeniyor ama Daphne ona aynı duyguları taşımadığı için ondan kaçmaya başlıyor yorulduğu bir noktada ise ‘ey toprak ana, beni ört, beni sakla, beni koru’ nidası ile orada ağaca dönüşüyor Apollon ise bu duruma çok üzülüp Daphne’nin ağacına sarılıyor, rivayete göre buradaki ağaçlar defne ve şelaleler ise Daphne’nin gözyaşı olarak biliniyor.”
Bölge esnafı, hikâyeyi dinlemek ve yeri görmek için birçok kişinin kilometrelerce uzaktan Harbiye’ye geldiğini belirterek, “Çok ilgi odağı bir yer fakat bakımsız, biraz düzenlemeye ihtiyacı var” dediler.
HARBİYE ŞELALESİ HİKAYESİ
Apollon Zeus’un oğludur. Işık Tanrısı olarak bilinen Apollon ırmağın kenarında güzel bir kızla karşılaşır. Bu güzelliğin ismi ise Defne’dir. Defne, Apollon’un çok hoşuna gider ve onunla konuşmak ister. Ancak Defne, Apollon’a karşı aynı hisleri barındırmaz. Bu yüzden Defne kaçmaya başlar. Defne kaçtıkça, Apollon kovalar. Apollon tarafından kovalanan Defne kaçmaktan vazgeçmez. Bununla beraber Tanrılarla beraber olan kadınların başına gelen belaları düşünen Defne korkmaya ve kaçmaya devam eder. Apollon, Defneyi kovalamayı sürdürür. Bununla birlikte Defne ve Apollon arasındaki mesafe kısalmaya başlar. Defne’ye çok yakın olan Apollon, ulaşmayı başarmış sayılır. Kurtulamadığını anlayan Defne, ayaklarıyla toprağı kazır ve ağzından şu cümleler dökülür: “Ey toprak ana, beni ört, beni sakla, beni koru.” Daha sonra Defne vücudunun ağırlaştığını hisseder. Odunlaşmaya başlayan Defne’nin vücudunu gri kabuklar kaplar, saçları yapraklara dönüşür. Kolları ise dal haline gelir. Ayakları kök salan Defne, ağaç olur. Apollon bu manzaraya çok şaşırır. Defne’nin ağaç olmasını üzüntüyle ve hayret ile seyreden Apollon çok mutsuz olur. Daha sonra Apollon, Defne’nin odunlaşan vücuduna sarılarak bazı kelimeler kullanır. Harbiye Şelalesinin, Defne’nin gözyaşından oluştuğunu belirtmek de mümkündür. Defne’nin gözyaşlarının, Harbiye Şelalesini oluşturduğuna inanılır.
