Yazar: Gündoğdu Yıldırım

Düne kadar “Ulusal Egemenlik” kavramının çok da bir önemi yoktu. 1920’de TBMM açılmış, halifelik, saltanat kaldırılmış, 1923’te Cumhuriyet ilan edilmişti. Teokratik bir yönetim anlayışından

Yaşamla ölüm arasında ince bir çizgi var derlerdi de işin doğrusu bu söz bana hep hikâye gelirdi. Hiç de hikâye değilmiş. Bayram öncesi, şehirlerarası

Geçen hafta eğitim sisteminin ezberci olduğunu söylemiş, neden ezberci olduğunu örnekler vererek anlatmıştım. İşin doğrusu eğitim sistemini anlatmaya da gerek yok. Eğitimin ne durumda

İsterseniz önce “Eğitim nedir?” onun bir tanımını yapalım. Eğitim: Bir insanın; duygusal, bedensel, zihinsel olarak sahip olduğu yeteneklerini belirlenen amaç doğrultusunda geliştirmektir. Kısacası eğitim,

Alev Alatlı: “İmar ruhsatı olan bir müteahhit şehrin ırzına tecavüz ederken yasal olarak suçsuzdur ama yaptığı iş helal değildir. Keza raf ömrünü uzatmak için

İnsanlık yolculuğunda kimler geldi, kimler geçti. Adları yazılacak olsa kitaplara sığmaz. Kimler, kimler… Hepsi çok büyük insanlar… Her birisi insanlığa büyük hizmetler etmişler… Kimi

  Ülkelerin kitap okuma yüzdelerini buraya yazıp da sizlerin canını sıkmak istemiyorum. Ülkemizde kitap okunmadığını hepimiz biliyoruz. İşin kötüsü her geçen gün de kitap

Özcan Deniz’in başrol oynadığı “Kızıl Goncalar” dizi filminden sonra şimdi de Yılmaz Erdoğan’ın yönetmenliğini yaptığı ve başrolünde oynadığı “İnci Taneleri” dizi filmi toplumda adeta

Yaşamın her alanında bir şekilciliktir tutturulmuş gidiyor. Varsa yoksa şekil… O kadar eğitim, ahlak bilgisi, aile terbiyesi kişilere bir şeyler öğretmemiş demek ki. Evet

Toplumun, değişmesi dönüşmesi, temiz toplum olması için neden elimizi taşın altına koymaz, emek harcamaz; hep başkalarının bir şeyler yapmasını bekleriz? Korkularımız, kaygılarımız vardır da