HABER MERKEZİ
Teknolojinin hızla geliştiği bu çağda, birçok geleneksel meslek göz ardı ediliyor ya da yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalıyor. İşte o meshlerden biri de kalaycılık.
Ancak bazı zanaatkarlar var ki, yılların birikimini ve ustalıklarını modern dünyanın gerekliliklerine rağmen korumakta kararlık gösteriyor. Onlardan biri de küçük ve mütevazi atölyesinde geleneksel kalaycılığı yaşatmaya devam eden Nebil Muratoğlu.
Asrın felaketi olarak tabir edilen 6 Şubat depremine kadar tarihi uzun çarşının merkezi bir noktasında kalaycılık işini icra eden Nebil Muratoğlu, Deprem sonrasında Şehit Osman Durmaz Caddesinde mütevazi bir işyerinde kalaycılık mesleğini sürdürüyor.
Bu küçük dükkânda, kalay kaplama işlemi, modern makinelerle değil, el işçiliğiyle ve geleneksel yöntemlerle yapılıyor. Kapının önünde biriken kalay kaplı bakır tencereler, cezveler ve çeşitli mutfak eşyaları, atölyenin ne kadar özel bir yer olduğunu hemen belli ediyor.
Nebil Muratoğlu, mesleğinin unutulmaya yüz tutmasından ötürü duyduğu üzüntüyü şu şekilde ifade etti; “Dükkanımda bulunan birçok unsur dedemin faaliyet gösterdiği dönemdeki gibidir bir tek ocak ve ocakta kullandığı ateş kullanma yönteminin günümüz şartlarına uygun bir biçimde uyarlanmıştır. Bu gördüğünüz ocak ilk günkü hali ile durmaktadır. Daha önceleri genellikle manda derisinden yapılmış hava üfleyen körüklerin Ateşin harlanması yöntemi ile çalıştığımız tezgahımızda bugün ateşi çağın gereksinimleri doğrultusunda kullanmaktayız. Tavlanma, temizlenme ve kalaylanma olarak üç aşamada gerçekleştirdiğimiz işimiz artık nadir bir biçimde gelen talepler doğrultusunda hizmet vermektedir. Eski dönemlerde çok kullanılan ama günümüzde alüminyum gereçlere yenik düşen bakır tencere ve mutfak gereçlerinin kalay kaplanması sağlık açısından büyük önem arz etmektedir. Sağlık anlamında da önem teşkil eden kalaycılık günümüzde ağırlıklı olarak bakır künefe tepsileri ve köylerde tuzlu yoğurt pişirilen bakır kazanlarda uygulanmaktadır. Aile büyüklerimin ve benim uzun süre geçimimi sağlayan bu mesleğin unutulmaya yüz tutması beni üzmektedir.”
