Şiir Köşesi – Nebih Nafile

Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere…

ŞİİR KÖŞESİ

yüreğin çarpıyorsa hâlâ

gözlerinin pınarları akıyorsa

sevinçte, hüzünde ya da

akıyorsa kanın tüm hızıyla

yaşam da senin için akmakta

senin için ey güzel insan…

Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Öyle bir pencere ki; paylaşacağımız şiirlerimizde aşkı, umudu, yaşama sevincimizi dile getireceğiz. Dünya, ancak iyilikle kurtulur. O halde şiirlerimizle güzelleştireceğiz… Her hafta bir değerimizin şiirini sizler için seçiyorum. “Senin İçin” şiirimin bir bölümü ile pencereyi araladım. Özyurt gazetesi bu haftaki şiir köşesi özel konuk; Diyarbakır’da yaşayan eğitimci-şair Ediz Servan Erdinç’in “Görmedim” adlı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum.
Şiir tadında bir ömrünüz olsun…

 

GÖRMEDİM

Sevdaya çare diye kaç tane tabip gezdim
Gözlerin gibi şifa dağıtanı görmedim
Ayağımın altında binlerce ömür ezdim
Sevdiğini dost doğru unutanı görmedim

Bir gram eksik tartmam aşkın terazisini
Gönlüm cennet zanneder huzur dolu sesini
Candan seven kullarda kıymetli mazisini
Bambaşka bir sevdayla uyutanı görmedim

Efsane seven diye ben varım lisanlarda
Mecnun olmak ne gezer yârine küsenlerde
Hislerimi taşıyan sayısız insanlarda
Tutuşan yüreğini soğutanı görmedim

Gülüşün süslüyorken sevinç dolu iremi
Bağrımda duruyor Ferhat’ın Şirin veremi
Âşıklar diyarında bir an bile kalbini
Gurura çırak verip eğiteni görmedim

Akşamın kor vaktinde tutsak bulutlar gibi
Seni benden koparan nankör hudutlar gibi
Aklını, umudunu; çaldığım utlar gibi
Hasret değirmeninde öğüteni görmedim…

EDİZ SERVAN ERDİNÇ

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir