Son günlerde her gün bir başka kadın cinayeti ve toplumsal şiddet haberine tanık oluyoruz. Peki tanık olmak dışında ne yapıyoruz?
UNUTUYORUZ…
Bir iki gün sosyal medyada kınıyoruz, yazıyoruz ve konuşuyoruz, tepki gösteriyoruz; Üçüncü gün ise unutup hayatımıza geri dönüyoruz…
Yine aynı şey oldu yine Narin, İkbal, Ayşenur ve şiddete, cinayete kurban olan kadınlar, çocuklar unutuldu. Yine kadınların ve çocukların yaşam korkuları unutuldu…
Çığlıkları unutuldu, annelerin feryatları unutuldu, çocukların yaşama hakları unutuldu!
Siz unuttunuz ama….
Ama biz kadınlar ve çocuklar unutmadık. GÜVENDE olmadığımızı unutmadık…
***
Bir şiddet döngüsü içindeyiz ve çözüm!
Çözüm?
Çözüm yok!
Aslında çözüm önerisi çok, uygulamaya gelince yok!
***
Peki bu mevcut sorunu hatırlamanız için yine bir çocuk ya da kadın vahşice katledilmesi mi gerekiyor?
Yine bir annenin ağlamsı, bir çocuğun katledilmesi mi gerekiyor?
Yapmayın, unutmayın.
Bir annenin ‘Keşke silahla vurarak öldürseydi’ dediğini unutmayın. O annelerin feryatlarını unutmayın.
Şu ülkede Mükremin’i Dilan Polat’ı ve diğer fenomenlerin hikâyelerini dile getirdiğiniz kadar, kadın cinayetlerini, çocuk istismarlarını konuşmadınız.
Yazık…
Sizlere çok yazık…
Ben bir kadın olarak unutmadım, Anne adayı olarak unutmayacağım; ben bir çocuk olarak elimden geldiğince unutturmayacağım…
Sizde unutmayın!
